Ego sum Cheng Qiguang Vitalitatis Bar, et argumentum hodie fero participes est: non est optima aetas, sed optima mentis. Mirantur nonnulli, quae sit in vita optima aetas? Pueritia secura est, aut animosa iuventa, aut tranquillitas senectus. Ego personaliter credo nullam esse optimam aetatem in vita, sed optimam mentem.
Ego in remota rustica familia natus sum, multi fratres ac sorores in familia, et ego minimus, domi saepe a maioribus fratribus ac sororibus " petulans", sed dum laesor, ibo ad parentes queri, egeo diligentiam et amorem a parentibus, tam assidue in ludicra ambitu creverunt. Ob inopiam familiae meae, e schola praemature exsilui et domi mansi usque ad annum aetatis XVII. Cum fluctus reformationis et operae advenus aperiens, ad meridiem Guangdong profectus sum cum pluribus sociis. Tum status animi paulatim mutatur, quia de domo saepe occurrant misera et tristia, et parentes solliciti esse non vis, omni tempore ad domum referre pacem, dic ipsum bonum. Dum adolesco, primum nunc eos voco, quod ut curam valetudinis suae monstret, meque ad operandum dicant. Ita, spero senex commode senectutem degere, senex aequo animo sperat me posse laborare, unusquisque difficultatem in corde suo custodiat, tacitus solus sustineat, ne alter alterum sentiamus.
Est quidam calor, quem homines numquam obliviscuntur, id est, mutuae indolis animae. Nam liberorum educatio, domum emi in comitatu sede, volo parentes movere ad comitatum sedes mecum vivere, sed nolunt dicere quod bonum est vivere in agris, non solum latum campum, novum aerem, sed etiam serere herbas, pullos pascere, visitare chat, puto etiam, comitatum ignorantibus, melius esse otiosum in agris. Quare non possum redire nisi paucos dies cum illis ferias quotannis habe. Memini semel ver Festival reversum, domi mansisse paucis diebus, ob finem festi, recurrere ad societatem laboris, (cum caelum leviter pluebat, mater mea aspexit me equitantem ad comitatus sedem parare sarcinas meas, sumpsit offensionis gradum et misit me ad vicum, cum abii procul ut respicerem ad laborem, (cum caelum leviter pluebat, mater mea aspexit me equitantem ad comitatum sedem parare sarcinas meas, sumpsit offensionis gradum et misit me ad vicum, cum abii procul ut respicerem ad laborem, (cum caelum leviter pluebat, mater mea aspexit me equitantem ad comitatum sedi ad parandum sarcinas, sumpsit offensionis gradum et misit me ad vicum, dum abii procul ut respicerem, stabat in villa, et stabat in villa, et stabat in villa, "Mota stabat in villa, et stabat in villa" Redi! Revertar ut te videam cum liber essem". Nescio si me audierit, sed certo scio posse sentire quod dixi. Mihi valde clarum est in corde meo, haec unda, timeo / alium annum occurrere, tunc cor est gravissimum, etiam si omnia sunt cordis genera, sed ut vivam, vel obnixe circumagam et progrediar.
In via vitae, occurramus multa ingrata et experientiis, quae sint parva parva. Hoc tempore mitescere et cogitare debemus. Problemata nos modo malos modos afferre possunt, sed modus malus quaestionem solvere non potest. Nisi prius cladem admittunt, vita enim nostra talis est, obruta impedimentis, cordis experientia.
Nuper legi Inamori Kazuo "Legem vivam" et eam penitus sentio. Tam occupatus eram ad vitam, tam defatigatus ad laborem. Labores omnes consumpti sunt, at vita exspectata non attigit. Occupantur cotidie, sed nesciunt quid sit occupatus/ubi? In multam noctem, opera minima sunt, et interdum nihil fit, sed corpus lassissimum sentit. Memini D. Inamori dixit "Essentia amaritudinis/est facultas intendere diu ad certum finem, essentia continentiae, perseverantiae, et facultas penitus cogitandi, cum senseris intolerabilem, sed etiam laborare, progredi decrevit, hoc mutabit vitam tuam." Sensim intellego dolorem augere cor, acuere animum, quod faciendum est colere naturam, homines dignum cor colere.
Post tempus: Nov-17-2023
